Belgian Tripel

Autor: Krzysztof Czechanowski

Mocne piwo górnej fermentacji charakteryzujące się dużą kompleksowością. Niegdyś warzone okazjonalnie w klasztorach przez mnichów, później spopularyzowane później przez Trapistów. Pomimo wysokiego ekstraktu, alkohol powinien być prawie niewyczuwalny. Jego główny bukiet tworzą zapachy przyprawowo-owocowe, z delikatnym chmielowym aromatem. Wysokie wysycenie zwiększa pijalność, powoduje musowanie na języku i pozwala odkrywać niezwykłą głębię smaku tripla. Piwo to tradycyjnie jest refermentowane w butelkach.

Parametry:
Ekstrakt początkowy: 17-22º Blg
Ekstrakt końcowy: 2-5º Blg
Zawartość alkoholu: 7,5-10,5% obj.
Goryczka: 20-40 IBU
Barwa: 8-14 EBC

Barwa:
Od jasnożółtego do ciemnozłotego, klarowne.

Piana:
Kremowa, koloru białego. Obfita i wysoka, drobnopęcherzykowa, pozostawiająca charakterystyczną belgijską koronkę na szkle.

Aromat:
Bukiet piwa mocno złożony. Połączenie przypraw, owoców cytrusowych i delikatnego aromatu chmielowego. Średni do mocnego aromat przyprawowy – ostre, pieprzowe albo goździkowe fenole. Estry owocowe umiarkowane, przypominające owoce cytrusowe, głównie pomarańczowe oraz lekko bananowe. Aromat alkoholowy nieobecny do niskiego. Aromat chmielowy niski – chmiel szlachetny przyprawowy, kwiatowy, czasami perfumowy. Brak bimbrowych bądź rozpuszczalnikowych aromatów alkoholu. Dopuszczalne delikatne aromaty gumy balonowej, moreli oraz brzoskwini.

Smak:
Wyważone połączenie przypraw, owoców i smaków alkoholowych wsparte przez delikatne cechy słodu. Lekka słodowość nie powoduje uczucia słodkości oraz nie może być ziarnista. Smaki alkoholowe delikatne i mało intensywne, mogą być przyprawowe. Wysokie odfermentowanie piwa prowadzi do wytrawnego finiszu.

Goryczka:
Goryczka od średniej do średnio wysokiej, krótka i intensywna. Może być lekko alkoholowa, lecz nigdy ściągająca. Powstaje w wyniku kombinacji goryczki chmielowej i fenoli pochodzących od drożdży.

Odczucie w ustach:
Treściwość średnio niska do średniej, może się wydawać niższa niż wskazuje na to ekstrakt piwa. Dość wysokie wysycenie, musujące, typowo belgijskie. Brak rozgrzewających odczuć i rozpuszczalnikowego charakteru alkoholu.

Ogólne wrażenie:
Mocne piwo z dobrze ukrytym alkoholem, który nie może być rozgrzewający. Wysokie nagazowanie pozwala na wydobycie złożonego bukietu piwa. Intensywność i bogactwo aromatów powinno być dobrze zbalansowane. Przeważają aromaty fenolowe – pieprzne i przyprawowe, przełamane cytrusową owocowością i delikatnym kwiatowym lub ziołowym chmielem. W smaku wyważona goryczka z delikatną słodowością i wytrawnym finiszem.

Surowce:
Relatywnie lekką treściwość piwo zawdzięcza użycia jako bazy słodu pilzneńskiego i do 20% cukru białego lub jasnego kandyzowanego. Chmiele klasyczne – przyprawowe, kwiatowe, czasami perfumowe. Belgijskie drożdże, produkujące kompleksowy aromat estrowo-fenolowy oraz delikatny, dobrze ukryty alkohol. Dodatki przypraw nie należą do tradycji i jeśli zostały użyte, powinny występować w tle i przypominać typową belgijską przyprawowość. Do warzenia piwa używano typowo miękkiej wody. Klasycznie zawsze refermentowane w butelkach.

Przykłady komercyjne:
Westmalle Tripel, Affligem Tripel, Chimay Cinq Cents, Cornelius Triple Blond.