Ciemne Grodziskie – opis stylu na V Flisacki Konkurs Piw Domowych

Parametry:
Ekstrakt początkowy: 7,8-8,5°Blg
Ekstrakt końcowy: 2,5-3,0°Blg
Zawartość alkoholu: 2,5-3,3% obj.
Goryczka: 20-30 IBU
Barwa: 40-70°EBC

Aromat:
Subtelny aromat dymu dębowego (częste deskryptory: dym ogniska, tlące się drewno, ser wędzony) na poziomie od średnioniskiego do średniego. Aromaty chmielowe – o przyprawowym, ziołowym lub kwiatowym profilu – powinny być średnioniskie bądź niskie. Na analogicznym poziomie powinny sytuować się aromaty zbożowo-słodowe. Nuty pochodzące od słodów palonych (kawa, czekolada, inka, palony) średnioniskie do średnich. W niektórych przykładach mogą pojawić się owocowe estry (czerwone jabłko, gruszka) – na maksymalnie niskim poziomie. Balans w stronę wędzoności. Z racji specyfiki fermentacji piw pszenicznych może pojawić się także aromat siarkowodorowy (jajeczny), nie powinien jednak wykraczać poza poziom niski. Diacetyl, DMS, aromaty spalenizny i popiołu stanowią cechy niepożądane.

Smak:
Wędzoność dębowego dymu na poziomie od średnioniskiego do średniego; w smaku może przedstawiać się bardziej wyraziście aniżeli w aromacie. Nie powinna mieć jednak ostrego, szynkowego charakteru. Smaki chmielowe (przyprawowe, ziołowe, kwiatowe) na poziomie niskim. W tle, także na niskim poziomie, nuty zbożowo-słodowe. Smaki palone (kawa, czekolada, inka, palony) średnioniskie do średnich. Analogicznie jak w aromacie, mogą wystąpić owocowe estry (czerwone jabłko, gruszka), nie powinny jednak przekraczać niskiego poziomu. Balans w stronę wędzoności. Może pojawić się kwaśność wynikająca z dodatku słodów palonych, jednakże maksymalnie na niskim poziomie. Piwo jest w swoim całokształcie rześkie, wytrawne i taki też jest jego finisz. Bez diacetylu i DMS, a także smaków spalenizny i popiołu.

Goryczka:
Pochodząca od chmielu, ale i dodatku słodów palonych, od średnioniskiej do średniowysokiej, krótka do średnio długiej. Zaleganie, ostrość bądź trawiasty charakter są cechami niepożądanymi.

Wygląd:
Barwa od brązowej po czarną. Generalnie klarowne; najciemniejsze przykłady będą nieprzejrzyste, nie powinny jednak być zmętnione czy błotniste. Wysoka, bardzo trwała, obfita piana o beżowej barwie i drobnych pęcherzykach. Piana tworzy specyficzną dla stylu „czapę” i osadza się na szkle, pozostawiając charakterystyczną koronkę (lacing) na szkle.

Odczucie w ustach:
Piwo o niskiej pełni, niekiedy określane jako wodniste. W odbiorze jest rześkie, pijalne, lekkie, skutecznie gaszące pragnienie. Wysokie wysycenie może dawać uczucie lekkiego szczypania bądź musowania. Rozgrzewająca alkoholowość, ściąganie czy wysuszanie są cechami niepożądanymi.

Komentarz:
Piwo konkursowe w swoim zamierzeniu ma być wariacją na temat klasycznego grodziskiego – cechy dodatkowe nie powinny dominować kluczowych cech stylu, ale harmonijnie się z nimi uzupełniać. Wobec braku bezpośredniego przełożenia na piwa dostępne komercyjnie wskazówkami mogą być klasyczni reprezentanci stylu (np. Grodziskie z Browaru Grodzisk, W stylu Grodziskie z Browaru Nepomucen, Smoked Cracow z Pracowni Piwa, A La Grodziskie z Browaru Pinta), ewentualnie mocniejsze i ciemniejsze warianty (Double Dark Grodziskie z Browaru Nepomucen, Grodziski Porter Śliwkowy czy Porter Grodziski z Browaru Grodzisk).

* niniejszy opis jest modyfikacją opisu klasycznej wersji stylu, stworzonego na potrzeby Kompendium Piwa we współpracy Viking Malt i PSPD: http://kompendiumpiwa.pl/grodziskie/