Polski Pils
Opis stylu
Wygląd:
Kolor jasnozłoty. Klarowne, choć dopuszczalne lekkie zamglenie, które może wynikać z chmielenia na zimno lub braku filtracji piwa.
Piana koloru białego, co najmniej średnio wysoka, trwała, drobnopęcherzykowa.
Aromat:
Balans przesunięty w stronę chmielowości, słodowość powinna być na drugim planie. Na pierwszym planie aromaty pochodzące od
klasycznych, polskich chmieli na poziomie średnio wysokim do wysokiego o charakterze ziołowym, kwiatowym lub korzennym,
wspomaganym przez polskie chmiele nowofalowie w typie cytrusów, owoców egzotycznych, gruszek, jabłek, żółtych owoców
pestkowych, winogron na poziomie średnio niskim do średniego. Aromat słodowy maksymalnie średnio niski o cechach jasnego
pieczywa, zbożowych. Dopuszczalne są aromaty siarkowe oraz estry na poziomie nie wyższym niż niski, jednak najlepsze
egzemplarze będą ich pozbawione. Obecność diacetylu czy DMS jest niedopuszczalna.
Smak:
Balans przesunięty w stronę chmielowej goryczki, jedynie skontrowanej słodowością. Chmielowość od klasycznych, polskich
chmieli na poziomie średnio wysokim do wysokiego o charakterze ziołowym, kwiatowym lub korzennym, wspomaganym przez
polskie chmiele nowofalowie w typie cytrusów, owoców egzotycznych, gruszek, jabłek, żółtych owoców pestkowych, winogron na
poziomie średnio niskim do średniego. Słodowość na maksymalnie średnio niskim poziomie o cechach jasnego pieczywa,
zbożowych, powinna być wyraźniej zaznaczona niż w aromacie. Siarkowość i estry także w smaku co najwyżej na poziomie niskim,
jednak najlepsze egzemplarze będą ich pozbawione. Łodygowość od chmielenia na zimno jest nieprawidłowa. Posmak średnio
długi, chmielowy. Finisz wytrawny do półwytrawnego. Obecność diacetylu lub DMS jest w tym stylu niedopuszczalna.
Goryczka:
Chmielowa, od średniej do średnio wysokiej. Krótka do średnio długiej Może nieco zalegać, ale powinna być szlachetna, nigdy
drażniąca, ściągająca czy łodygowa.
Odczucie w ustach:
Pełnia niska do średnio niskiej. Powinno być rześkie, odświeżające, nigdy ciężkie czy mdłe. Nie powinno być ściągające czy
cierpkie od chmielu dodanego na zimno. Nasycenie średnie do średnio wysokiego.
Komentarz:
Orzeźwiające, wytrawne, mocno chmielone piwo dolnej fermentacji. Od pilsów niemieckich i czeskich wyróżnia je inny profil
chmielowy oraz dodatek chmielu na tzw. dry hopping, czyli chmielenie na zimno. Od strony słodowej styl plasuje się pomiędzy
przedstawicielami zza zachodniej i południowo-zachodniej granicy. Polski Pils ma za zadanie uwypuklić zyskujące na popularności
polskie chmiele, pozwalając piwowarom na ukazanie cech zarówno klasycznych, jak i nowofalowych gatunków. Zachęca się wręcz
do łączenia jednych z drugimi, by uzyskać interesujące, nietuzinkowe rezultaty.
Przykłady komercyjne:
Brovarnia Gdańsk „Złoto Brovarni”, Browar Za Miastem „Chwila Spokoju”, PINTA „Pierwsza Pomoc”, Piwne Podziemie “Jasne!
Chełmlove!”
Surowce i technologia:
Skład i pH wody powinny zostać każdorazowo dobrane pod kątem projektowanej receptury. Niemniej jednak sugeruje się, na
początek trzymanie się widełek dla niemieckiego pilsa:
- Ca (wapń) – 50-75 ppm
- Mg (magnez) – 0-30 ppm
- Na (sód) – 0-100 ppm
- Cl (chlorki) – 50-100 ppm
- SO4 (siarczany) – 50-150 ppm
- HCO3 (dwuwęglany) – 0-40 ppm
Podstawowym słodem, mogącym stanowić nawet 100% zasypu jest dobrej jakości słód pilzneński. Dopuszcza się użycie innych
słodów mających podbić nieco słodowość w piwie, czy wzmocnić pianę, dopuszczalny jest także niewielki udział słodów karmelowych. Mieszanka polskich chmieli klasycznych i nowofalowych, z przewagą tych pierwszych, aby owocowość stanowiła uzupełnienie profilu chmielowego. Zalecane chmielenie na zimno, warto rozważyć także biotransformację. Oczywistym wyborem
powinny być czyste drożdże dolnej fermentacji.
—
2024-06-26: Piotr Nowicki - opracowanie opisu stylu na podstawie artykułu pt. “Polski Pils - studium przypadku” autorstwa Bartosza
Nowaka w: Magazyn “Piwowar” 2024 nr 1 (48), s. 27-30.
2024-07-15: Bartosz Nowak - recenzja i korekta
2025-02-16: Łukasz Wróblewski - recenzja i akceptacja KS