NEW ZEALAND WHEAT

Wygląd

Barwa jasnożółta do złotej. Klarowność może wahać się od przejrzystej do mętnej ale piwo nie może być błotniste. Gęsta i obfita, długo utrzymująca się biała piana.

Aromat

Aromat tworzą głównie słodowość i aromaty chmielowe. Powinny się one balansować, ewentualnie dopuszcza się lekka przewagę nut chmielowych, nie powinny jednak dominować aromatu. Aromaty chmielowe na poziomie od średnio niskiego do średnio wysokiego powinny pochodzić z użycia nowozelandzkich odmian chmielu i mieć charakter typowo nowofalowy tj. cytrusowy, owoców egzotycznych, winogron, jagód, owoców pestkowych, żywiczny, iglasty, kwiatowy, ziołowy. Dominujący aromat cebulowy, czosnku, szczypiorku jest niepożądany i jest wadą, może występować, ale nie może dominować profilu chmielowego. Słodowość kojarzącą się ze zbożem, jasnym pieczywem, ciastkami czy krakersami na poziomie od niskiego do średniego. Estry owocowe (jabłko, gruszka, winogrona, żółte owoce pestkowe) o ile obecne to maksymalnie na poziomie średnio niskim. W całokształcie aromat powinien być świeży, orzeźwiający oraz powinien zachęcać do spróbowania. Brak estrów i fenoli typowych dla niemieckich piw pszenicznych (banan, goździk).

Smak

Balans w kierunku nieznacznej przewagi chmielowej goryczki nad odsłodową słodyczą. Smaki chmielowe na poziomie od średnio niskiego do średnio wysokiego powinny pochodzić z użycia nowozelandzkich odmian chmielu i kojarzyć się z: cytrusami, owocami egzotycznymi, gruszkami, jabłkami, żółtymi owocami pestkowymi, winogronami, kwiatami, żywicą, drzewami iglastymi, ziołami. Dominujący smak cebulowy, czosnku, szczypiorku jest niepożądany i jest wadą, może występować, ale nie może dominować profilu chmielowego. Słodowość kojarzącą się ze zbożem, jasnym pieczywem, ciastkami czy krakersami na poziomie od niskiego do średniego. Estry owocowe (jabłko, gruszka, winogrona, żółte owoce pestkowe) o ile obecne to maksymalnie na poziomie średnio niskim. Finisz wytrawny lub półwytrawny. Posmak długi o chmielowym i pszenicznym charakterze. Brak estrów i fenoli typowych dla niemieckich piw pszenicznych (banan, goździk).

Goryczka

Chmielowa, niska do średniej, krótka o cytrusowo-tropikalnym charakterze. Goryczka nie może być drapiące, szorstka lub paląca.

Odczucie w ustach

Pełnia średnio niska do średniej. Nasycenie średnio wysokie do wysokiego. Piwo może być lekko kremowe z uwagi na duży udział pszenicy w zasypie. Odczucia szorstkie, piekące lub ściągające są niepożądane.

Komentarz

Bardziej chmielowe i mniej drożdżowe w charakterze niż Weissbier. Nigdy z bananowymi i goździkowymi nutami w smaku i aromacie. Pszeniczność powinna być dominującym elementem bukietu słodowego natomiast bogaty dodatek nowozelandzkich chmieli zapewniać cytrusowo-tropikalne nuty na każdym etapie degustacji.

Surowce i technologia

Kluczowym elementem zasypu jest słód pszeniczny. Stanowi z reguły nie mniej niż 30%, przeważnie około 50%, ale istnieją także wersję ze 100% udziałem tego słodu. Reszta zasypu to jasne słody jęczmienne (pilzneński, pale ale). Możliwy jest dodatek niesłodowanej pszenicy lub płatków dla uwypuklenia aromatów i smaków pochodzących od tego zboża.

Chmielenie należy przeprowadzić z użyciem nowozelandzkich odmian chmielu. Dodawany głównie w pierwszych i ostatnich minutach gotowania. Często stosuje się także dodatek chmielu na hop stand lub na zimno.

Drożdże powinny być możliwie neutralne, nie produkujące dużej ilości estrów i w ogóle fenoli. Dopuszczalne jest użycie drożdży górnej fermentacji, jak i lagerowych. W przypadku drożdży górnej fermentacji warto przeprowadzać fermentację w niskich zakresach temperatury dla uniknięcia nadmiernej ilości estrów w gotowym piwie.

Zacieranie infuzyjne, może być jednoetapowe lub sterowane temperaturowo. Czas gotowania brzeczki standardowy, nie przekraczający 60 minut. Na goryczkę nie powinno dawać się zbyt dużo chmielu, aby nie była zbyt wysoka. W kolejnych dawkach porcje chmielu mogą być większe (zwłaszcza te dodawane na aromat po gotowaniu lub podczas chłodzenia brzeczki).