New Zealand Hazy IPA

Wygląd

Barwa od słomkowej do złotej, czasami z pomarańczowym odcieniem.  Mętne, często nieprzejrzyste, ale dopuszczalne są także wersje lekko zamglone. Nie powinno być błotniste. Piana biała lub w kolorze złamanej bieli, trwała, drobnopęcherzykowa, choć w mocniejszych wersjach może szybciej opadać.

Aromat

Balans zdecydowanie w kierunku intensywnej owocowej chmielowości. Dominują owocowe aromaty nowofalowych chmieli (przede wszystkim cytrusy, owoce tropikalne, winogrona i inne typowe dla nowozelandzkiego chmielu) na poziomie od średnio wysokiego do wysokiego. Dopuszczalne są także inne aromaty nowofalowych chmieli np. żywiczne, iglaste, kwiatowe ale nie powinny one występować na pierwszym planie. Dominujący aromat cebulowy, czosnku, szczypiorku jest niepożądany i jest wadą, może występować, ale nie może dominować profilu chmielowego. Estry owocowe (raczej w kierunku żółtych owoców i cytrusów niż czerwonych owoców) obecne maksymalnie na średnim poziomie i powinny współgrać z aromatem chmielowym. Słodowość o charakterze białego pieczywa, zboża z możliwą nutą biszkoptów na poziomie od niskiego do średnio niskiego. Brak karmelowości i tostowości. Aromat maślany (diacetyl) lub kwaśny jest niewłaściwy. Może wystąpić alkoholowość do poziomu niskiego, ale najlepsze egzemplarze będą pozbawione tej cechy.

Smak

W najlepszych przykładach odsłodowa słodycz kontrowania jest chmielowa goryczką, ale dopuszczalna jest także nieznaczna przewaga słodyczy. Jej odczucie w dużym stopniu może być budowane także przez słodkie smaki odchhmielowe i estrowe. Chmielowość jest wyczuwalna na poziomie od średnio wysokiego do wysokiego i odzwierciedla cechy z aromatu (nuty cytrusowe, białych owoców, winogron, lichee i inne typowe dla nowozelandzkich odmian chmielu). Słodowość na poziomie od niskiego do średniego o chlebowym i zbożowym charakterze z możliwą biszkoptową nutą, która nieco kontruje chmielowość. Smaki tostowe lub karmelowe są wadą. Estry owocowe (raczej w kierunku żółtych owoców i cytrusów niż czerwonych owoców) na poziomie od niskiego do średniego. Słodycz pochodząca od płytkiego odfermentowania do średnio niskiego poziomu. Finisz półwytrawny. Średnio długi posmak o wyraźnie chmielowym charakterze. Dopuszczalny alkohol do poziomu średnio niskiego, ale nigdy nie powinien być przeszkadzający. Brak diacetylu. Podwyższona kwaśność jest wadą.

Goryczka

Goryczka chmielowa niska do średniej, dobrze zbalansowana kontrą słodową o lekko słodkawym charakterze i silną owocowością pochodzącą zarówno od chmielu jak i z fermentacji. Może być krótka lub średnio długa, dopuszczalne niskie zaleganie od dużej ilości chmielu, ale nie może być drapiąca, szorstka lub paląca.

Odczucie w ustach

Pełnia od średnio niskiej do średnio wysokiej. Nagazowanie średnio niskie do średniego. Piwo powinno być gładkie, kremowe, soczyste. Dopuszczalne niskie ściąganie od dużej ilości chmielu i niskie rozgrzewanie alkoholowe w mocniejszych wersjach, ale najlepsze egzemplarze będą pozbawione tych cech. 

Komentarz

Styl ten wciąż ewoluuje, ale jest to piwo bardziej gładkie, zamglone, soczyste niż klasyczna np. amerykańska IPA. W tym kontekście sformułowanie „soczyste” odnosi się do wizualnego wrażenia soku owocowego lub spożywania świeżych, w pełni dojrzałych owoców. Ważnym elementem New Zealand Hazy IPA jest jej pijalność. Mętność piwa pochodzi od sowitego chmielenia lub niewielkiego dodatku słodów pszenicznych. Nigdy z zawiesiny drożdżowej, z obecności skrobi lub innych technik. Piwo najczęściej nieprzezroczyste lub mocno zamglone. Niższa i niemal nieodczuwalna goryczka w porównaniu np. do West Coast IPA. Ponadto duża ilość chmielu dodanego na koniec gotowania oraz na cichą fermentację – wyłącznie odmiany o tropikalnych i cytrusowych właściwościach pochodzących z Nowej Zelandii, które nadają piwu „soczysty” charakter, z którego ten styl słynie.

Surowce i technologia

Skład i pH wody powinny zostać każdorazowo dobrane pod kątem projektowanej receptury. Niemniej jednak sugeruje się użycie miękkiej, niskozmineralizowanej wody. Zaleca się trzymać poniższych widełek:

- Ca (wapń) – 50-100 ppm

- Mg (magnez) – 0-30 ppm

- Na (sód) – 0-100 ppm

- Cl (chlorki) – 150-250 ppm

- SO4 (siarczany) – 50-100 ppm

- HCO3 (dwuwęglany) – 0-40 ppm

Poziomy chlorków i siarczanów to dwa najważniejsze minerały, na których należy się skupić. Zwróć uwagę by stosunek między nimi wynosił od 2:1 do 3:1 na korzyść chlorków. Pomoże to zaokrąglić piwo i pomoże uzyskać soczysty profil. Gdyby odwrócić te liczby, piwo stałoby się ostrzejsze i bardziej chmielowe.

Kluczowym elementem zasypu jest słód pilzneński lub pale ale. Stanowią one z reguły większość zasypu. Wskazana spora ilość słodowanego lub niesłodowanego owsa lub pszenicy i szczątkowa ilość lub brak słodów karmelowych i specjalnych. Nowozelandzkie odmiany chmielu, o dużej zawartości alfakwasów i olejków. Preferowane aromaty i smaki kojarzone z owocami tropikalnymi, pestkowymi lub cytrusowymi. Szczep drożdży produkujący umiarkowaną ilość estrów owocowych. Duża ilość chmielu dodanego podczas cichej fermentacji, aby podkreślić głębokość aromatu i smaku chmielu nad goryczą. Biotransformacja olei chmielowych podczas fermentacji może nadać owocowego charakteru.

Zacieranie infuzyjne, może być jednoetapowe lub sterowane temperaturowo. Przy zasypach bogatych w surowce niesłodowane poleca się użyć znaczną ilość łuski gryczanej lub ryżowej dla ułatwienia filtracji brzeczki. Czas gotowania standardowy, około 60 minut.

—

2024-10-19: Marcin Stochmal - opracowanie opisu stylu

2024-11-24: Łukasz Wróblewski - recenzja i akceptacja KS