ISLAY RED ALE
Opis stylu
Wygląd\
Barwa czerwona do miedzianej. Piwo klarowne. Piana beżowa, powinna być co najmniej średnio niska, średnio trwała i drobnopęcherzykowa.
Aromat\
Balans słodowo-torfowy. Średnio niski do średniego aromat słodowy o biszkoptowym, orzechowym, karmelowym charakterze, połączony ze średnio niskimi do średnich aromatami torfowymi (ziemiste, dymne, ogniskowe, rzadziej drzewne) pochodzącymi z słodów wędzonych torfem. Aromaty od innych wędzonych słodów (wędliny, oscypek) są niepożądane. Estry na poziomie od niskiego do średnio niskiego dające nuty czerwonych owoców, pieczonego jabłka, śliwki lub skórki brzoskwini. Aromaty chmielowe w tle, niskie do średnio niskich, o ziemistym lub tytoniowym charakterze, powinny dobrze komponować się z aromatami torfowymi. Dopuszczalny diacetyl na niskim poziomie.
Smak\
Balans po stronie słodowej słodyczy, kontrowanej goryczką. Średnio intensywna, złożona, orzechowa, biszkoptowa słodowość z możliwymi niskimi nutami karmelu i toffi. Smaki torfowe kojarzące się z ogniskiem, kompotem z suszonych śliwek, dymem, kadzidłem, ziemią wyczuwalne na poziomie od średnio niskiego do średniego.Połączenie nut słodowych oraz torfowych powinno tworzyć spójną całość zachęcającą do wzięcia kolejnego łyka. Aromaty chmielowe (ziołowe, ziemiste) oraz estry mogą wzbogacać całą kompozycję, ale powinny występować w tle, maksymalnie na poziomie średnio niskim. Finisz średnio długi, półwytrawny do półsłodkiego, ze słodowo-torfowym posmakiem.
Goryczka\
Chmielowa, średnio niska do średniej, kontrująca w pewnym stopniu słody, jednak przy zachowaniu przewagi tych ostatnich. Nie może zalegać.
Odczucie w ustach\
Pełnia średnio niska do średniej w zależności od ekstraktu początkowego. Nasycenie niskie. Piwo może być trochę oleiste a nawet minimalnie lepkie, powinno jednak zachować wysoką pijalność. Nie może być natomiast szorstkie, ani ściągające.
Komentarz\
Styl ten, choć nawiązuje do Islay, nie jest stylem historycznym a pewną fantazją na temat tego, jak piwo z tej wyspy powinno smakować wg autora. Najtrudniejszym zadaniem dla piwowara jest takie wkomponowanie nut torfowych, by były one oczywiste dla osób, które wiedzą, jakich aromatów szukać a jednocześnie na tyle dobrze wkomponowane w resztę profilu, by osoby nieobeznane ze słodami torfowymi nie odbierały tych nut, jako nieprzyjemne lub nie na miejscu. Piwo poza tym musi się charakteryzować wysoką „sesyjnością" i zachęcać do sięgnięcia po kolejne łyki. Istotne jest też zachowanie wysokiej klarowności i kuszącej czerwonej barwy.
Surowce i technologia\
Bazą zasypu powinien być słód Pale Ale pochodzący z wysp brytyjskich. Dodatkowo stosowane są słody typu Crystal, słody biszkoptowe oraz słód wędzony torfem. Zawartość tego ostatniego powinna być jednak uważnie przemyślana, gdyż aromaty torfowe nie powinny całkowicie zdominować piwa. Dopuszczalne jest zastosowanie niewielkich ilości palonego jęczmienia w celu regulacji barwy. Chmiele brytyjskie o ziołowym, ziemistym lub tytoniowym charakterze. Drożdże o wysokiej flokulacji, nisko-średnio odfermentowujące, najlepiej proweniencji brytyjskiej, o niskim do średniego poziomie produkcji estrów.