HELLES BOCK

Barwa od złotej do bursztynowej. Klarowne. Piana biała, obfita, zwarta, trwała.

Balans przesunięty znacząco w stronę słodowości, ale chmielowość w tym piwie odgrywa większa rolę niż w przypadku tradycyjnego koźlaka. Dominuje średni do średnio wysokiego aromat słodowy o charakterze świeżego jasnego chleba z dopuszczalnymi niskimi nutami miodowymi i toffi. Aromat chmielowy na poziomie niskim do średnio niskiego o charakterze kwiatowym, ziołowym, korzennym lub owocowym (ale nie cytrusowym lub tropikalnym) występuje na drugim planie. Dopuszczalny niski poziom estrów owocowych (czerwone jabłko, gruszka), DMS i diacetylu, ale najlepsze egzemplarze powinny być pozbawione tych cech.

Balans po stronie odsłodowej słodyczy kontrowanej chmielową goryczką. Średni do średnio wysokiego smak jasnego chleba z opcjonalnymi niskimi nutami miodowymi, tostowymi, toffi, kruchych ciasteczek. Niski do średnio niskiego smak chmielowy (kwiatowy, owocowy, korzenny, ziołowy). Dopuszczalny niski poziom estrów owocowych (czerwone jabłko, gruszka), DMS i diacetylu, ale najlepsze egzemplarze powinny być pozbawione tych cech. Finisz wytrawny do półwytrawnego. Posmak chlebowo-ziołowy, średnio długi.

Średnia, chmielowa, tym wyższa im wyższy jest ekstrakt i aspekt słodowy piwa. Gładka, może być nieco zalegająca.

Pełnia średnia do średnio wysokiej, gładkie, bardziej pijalne i głębiej odfermentowane niż tradycyjny koźlak, ale wciąż dość sycące. Lekkie rozgrzewanie alkoholowe jest typowe. Wysycenie średnie do średnio wysokiego.

Mocne piwo dolnej fermentacji. Jasna odmiana koźlaka o uboższym profilu słodowym i większej pijalności. Występuje jako helles bock oraz sezonowo jako maibock (sprzedawane od połowy kwietnia do czerwca). Obie nazwy używane są zamiennie, chociaż niektóre browary produkują zarówno helles bocki, jak i maibocki.

Skład i pH wody powinny zostać każdorazowo dobrane pod kątem projektowanej receptury. Niemniej jednak sugeruje się użycie miękkiej, niskozmineralizowanej wody. Zaleca się trzymać poniższych widełek:

\- Ca (wapń) -- 50-75 ppm

\- Mg (magnez) -- 0-30 ppm

\- Na (sód) -- 0-100 ppm

\- Cl (chlorki) -- 50-100 ppm

\- SO4 (siarczany) -- 50-100 ppm

\- HCO3 (dwuwęglany) -- 40-80 ppm

Istotniejszy wpływ na piwo niż dokładna zawartość chlorków i siarczanów będzie miał stosunek między nimi. Zwróć uwagę by był on bliski 1:1 lub nieznacznie przechylony w jedną ze stron.

Słód pilzneński i wiedeński i niemiecki chmiel. Dopuszczalny niewielki dodatek najjaśniejszych słodów karmelowych lub słodu monachijskiego w celu podbicia pełni, jednak należy się starać, by ta wynikała z odpowiednio przeprowadzonego zacierania, które tradycyjnie odbywa się dekokcyjnie. Niemieckie drożdże dolnej fermentacji o czystym profilu lub produkujące piwa o niewielkiej resztkowej zawartości diacetylu. Fermentacja w możliwie niskich temperaturach może pomóc.