Opis stylu
Wygląd
Barwa od słomkowej do złotej. Ze względu na duży udział pszenicy w zasypie piwo może być zamglone, delikatnie zmętnione, ale nigdy błotniste. Piana od średniej do wysokiej, gęsta, trwała, biała.
Aromat
Balans przesunięty w stronę kwaśności od fermentacji mlekowej. Kwaśność (kefirowa, jogurtowa, cytrusowa lub jabłkowa) na poziomie od średnio niskiego do średnio wysokiego. Słodowość (zbożowa, chlebowa) na poziomie od niskiego do średniego. Mogą występować estry owocowe (czerwone jabłka, gruszki, owoce pestkowe) na poziomie maksymalnie średnio niskim. Kolendra wnosząca nuty o charakterze cytrusowo-ziołowym na poziomie do średnio niskiego uzupełnia bukiet piwa. Aromat może uzupełniać niski słony akcent, który jednak nie musi być obecny i nigdy nie powinien mieć metalicznego charakteru, spowodowanego użyciem jodowanej soli. Aromat chmielowy nie występuje. Aromat selerowy, szynkowy lub mydlany wynikający z zastosowania złej gatunkowo lub nieświeżej kolendry jest niewłaściwy.
Smak
Balans przesunięty w stronę kwaśności. Na pierwszym planie kwaśność kwasu mlekowego (kefirowa, jogurtowa) na poziomie od średnio niskiego do średnio wysokiego. Jest ona dopełniona przez niskie do średnich nut słodowych (zbożowa, chlebowa) oraz niskie do średnich posmaki kolendry (cytrusowe, przyprawowe). Mogą występować estry owocowe (czerwone jabłka, gruszki, owoce pestkowe) na poziomie od braku do średnio niskiego. Słoność powinna być zauważalna na maksymalnie niskim poziomie, często tylko nieznacznie przekraczając próg percepcji. Powinna mieć charakter mineralny, nigdy metaliczny. Kolendra o charakterze cytrusowo-ziołowym na poziomie niskim uzupełnia bukiet piwa. Brak chmielowości. Smaki selerowe, szynkowe lub mydlane wynikający z zastosowania złej gatunkowo lub nieświeżej kolendry są niewłaściwe. Finisz półwytrawny do wytrawnego. Posmak kwaśny, średnio-długi. Brak posmaków alkoholowych.
Goryczka
Goryczka od braku do niskiej.
Odczucie w ustach
Pełnia niska do średniej. Wysycenie średnio wysokie do wysokiego. Piwo powinno być orzeźwiające, musujące i bardzo pijalne.
Komentarz
Lekkie, orzeźwiające, pszeniczne, kwaśne i delikatnie słone piwo górnej fermentacji. Mniej kwaśne od berliner weisse, bez nut dzikich kojarzonych z pracą drożdży brettanomyces. Charakterystyczny dla gose jest dodatek soli, która ma podkreślać i uwypuklać najważniejsze cechy smakowe piwa oraz podbijać wrażenie pełni. Słoność nie powinna być jednak przesadzona i nie powinna powodować odczucia metaliczności. Kolendra na niższym poziomie niż w Witbierze.
Surowce i technologia
Podstawą zasypu w gose są słody pszeniczne i jęczmienne używane zazwyczaj w proporcjach 50/50. Kwaśność może pochodzić zarówno od pracy bakterii lactobacillus, jak i od dodatku kwasu mlekowego czy fosforowego. Należy stosować neutralne drożdże górnej fermentacji. Chmiel odgrywa trzeciorzędną rolę w tym piwie i nie ma specjalnie większego znaczenia jaka odmiana zostanie użyta. Ważne aby dodawana do piwa kolendra była najwyższej jakości. Złej jakości kolendra może wnieść do piwa posmaki mydlane, selerowe lub szynkowe, które są niepożądane. Należy unikać soli jodowanej.
Przykładowy profil wody do Gose:
Wapń (Ca²⁺): 50–100 ppm
Magnez (Mg²⁺): 0–10 ppm
Siarczany (SO₄²⁻): 10–30 ppm
Chlorki (Cl⁻): 100–150 ppm
Sód (Na⁺): 50–100 ppm (dla podkreślenia lekko słonego charakteru)
Wodorowęglany (HCO₃⁻): < 50 ppm (niska alkaliczność, aby zachować kwaśność)
Chlorki powinny dominować nad siarczanami, aby nadać piwu łagodną, zaokrągloną pełnię. Wyższy poziom sodu wzmacnia słonawy charakter Gose, jednak należy go dodawać ostrożnie, aby nie przytłumić innych smaków.
—
2025-04-08: Piotr Nowicki - opracowanie opisu stylu na podstawie Gose z owocami Rafała Juszczaka
2025-04-08: Łukasz Wróblewski - recenzja i akceptacja KS