GOLDEN ALE

Wygląd

Barwa od słomkowej do złotej. Zazwyczaj klarowne, choć delikatnie zmętnienie nie powinno być traktowane jako wada. Piana biała, zwarta, niska, co najmniej średnio trwała.

Aromat

Balans przesunięty w stronę chmielową. Aromat chmielowy występuje na pierwszym planie, na poziomie od średnio niskiego średnio wysokiego. Przybiera on charakter typowo brytyjski (ziemisty, ziołowy, kwiatowy, tytoniowy, przyprawowy, czarnej porzeczki) lub nowofalowy (cytrusowy, żółtych owoców, owoców jagodowych). Estry owocowe na poziomie od niskiego do średnio niskiego, przypominające czerwone jabłka, gruszki, jagody, owoce leśne. Słodowość na niskim poziomie powinna stanowić tło dla chmielu i przybierać charakter zbożowy, herbatnikowy lub jasnego pieczywa.

Smak

Balans kierowany w stronę chmielowej goryczki, kontrującej odsłodową słodycz. Podobnie jak w aromacie, dominuje chmielowość na poziomie od średniego do średnio wysokiego. Wprowadza ona smaki typowo brytyjskie (ziemiste, ziołowe, kwiatowe, tytoniowe, przyprawowe, czarnej porzeczki) lub nowofalowe (cytrusowe, żółtych owoców, owoców jagodowych). Estry owocowe na poziomie od niskiego do średnio niskiego, przypominające czerwone jabłka, gruszki, jagody, owoce leśne. Słodowość maksymalnie na średnio niskim poziomie powinna stanowić tło dla chmielu i przybierać charakter zbożowy, herbatnikowy lub jasnego pieczywa. Finisz wytrawy lub półwytrawny. Posmak średnio długi, chmielowy.

Goryczka

Chmielowa, od średniej do średnio wysokiej. Powinna być krótka. Nie może być ostra lub zalegająca.

Odczucie w ustach

Pełnia od niskiej do średnio niskiej. Wysycenie od średnio niskiego do średniego. Brak uczucia ściągania.

Komentarz

Jasne, brytyjskie ale, z balansem przesuniętym w stronę chmielową. Komercyjne przykłady określane są często jako: Summer Ale, Golden Bitter lub Blond Ale. Piwo zaczęto warzyć w Anglii by konkurować ze sprzedawanymi na masową skalę lagerami. Od bitterów odróżnia je mniejsza ilość estrów, karmelu i balans przesunięty w stronę chmielowości. Zbliżone do American pale Ale, choć najczęściej Golden Ale posiada niższy ekstrakt i mniejszą zawartość alkoholu. Chociaż na początku piwa były warzone z angielskim chmielem, coraz częściej używa się amerykańskich chmieli.

Surowce i technologia

\- Ca (wapń) -- 50-100 ppm

\- Mg (magnez) -- 0-30 ppm

\- Na (sód) -- 0-100 ppm

\- Cl (chlorki) -- 0-100 ppm

\- SO4 (siarczany) -- 100-400 ppm

\- HCO3 (dwuwęglany) -- 40-120 ppm

Podczas modyfikowania wody należy mieć także dwie rzeczy na uwadze:

\- w piwach jasnych warto wykorzystywać wodę o niskiej alkaliczności rezydualnej

\- kluczowy dla podkreślenia goryczki i chmielui jest stosunek siarczanów do chlorków, co najmniej 2:1 albo 3:1.

Podstawę lub całość zasypu powinien stanowić brytyjski słód Maris Otter. Warto jednak część (do 25%) słodu bazowego zastąpić słodem pszenicznym. W wersjach bardziej wytrawnych i rześkich można także użyć niewielkich ilości cukru lub surowców niesłodowanych tj. kukurydza czy ryż.

Chmielenie można przeprowadzić z użyciem brytyjskich odmian chmielu. Sprawdzą się tutaj zarówno tradycyjne odmiany tj. East Kent Goldings, Fuggle czy Challanger, ale i takie, które wprowadzają do piwa nowofalowe aromaty np. Admiral, Boadicea, Phoenix, Pilgrim. W przypadku chmielu używanego do gotowania należy unikać odmian z dużą zawartością kohumulonu, gdyż może to skutkować łodygową i zalegającą goryczką. A celu osiągnięcia intensywnego aromatu chmielowego zaleca się chmielenie na hop stand i/lub na zimno.

Drożdże górnej fermentacji o neutralnym profilu lub brytyjskie drożdże nie produkujące dużej ilości estrów owocowych.

Zacieranie infuzyjne, najczęściej jednoetapowe. Czas gotowania brzeczki standardowy, nie przekraczający 60 minut.