BRAGGOT

Wygląd

Barwa od bursztynowej do brązowej. Zazwyczaj klarowne, choć delikatnie zmętnienie nie powinno być traktowane jako wada. Piana nie jest wymagana. Jeżeli obecna to lekko lub mocno zabarwiona. Może być niska, nietrwała i luźna.

Aromat

Balans słodowo-miodowy z ewentualną niewielką przewagą jednego aspektu. Złożony aromat budowany przez chlebową, orzechową, karmelową, biszkoptową słodowość oraz nuty pochodzące od dodatku miodu na poziomie od średniego do wysokiego. Aromaty miodowe zależne są od użytej odmiany i mogą kojarzyć się z: owocami, cytrusami, ziołami, kwiatami, przyprawami korzennymi, karmelem, orzechami, melasą, czekoladą. Ciemniejsze wersje mogą mieć jeszcze bardziej złożony aromat, do którego dochodzą odsłodowe nuty suszonych owoców (wiśni, śliwek, rodzynek), kawowe lub czekoladowe na poziomie maksymalnie średnim. Aromaty pochodzące od słodu i miodu powinny być komplementarne i dobrze się uzupełniać. Na drugim planie wyczuwalne estry owocowe na poziomie od niskiego do średniego. Powinny nadawać piwu złożoności i mogą kojarzyć się z: czerwonym jabłkiem, gruszką, brzoskwinią, owocami jagodowymi czy suszonymi owocami. Aromat chmielu (pochodzący z dowolnej odmiany) występuje najczęściej w jaśniejszych wersjach, maksymalnie na średnio niskim poziomie. Powinien dobrze komponować się z resztą składowych aromatu. W tle występować mogą maksymalnie średnio niskie aromaty utlenienia oraz alkoholowe. Aromaty pochodzące z utlenienia, o ile obecne kojarzyć powinny się ze szlachetnym alkoholem, a alkoholowość na myśl powinna przywodzić dobrej jakości miody pitne, likiery i destylaty owocowe (brak fuzli i nut rozpuszczalnikowych).

Smak

Bogaty, złożony i kompleksowy. Wszystkie nuty powinny wzajemnie się uzupełniać i tworzyć harmonijną kompozycję. Balans piwa jest przesunięty wyraźnie w stronę słodyczy, ale nie powinna ona być dominująca, cukrowa i zalepiająca. Na pierwszym planie słodowość (chlebowa, orzechowa, karmelowa, biszkoptowa) oraz smaki pochodzące od dodatku miodu na poziomie od średniego do wysokiego. Charakter smaków pochodzących od miodu zależy od odmiany i mogą one się kojarzyć z: owocami, cytrusami, ziołami, kwiatami, przyprawami korzennymi, karmelem, orzechami, melasą, czekoladą. Ciemniejsze wersje mogą mieć jeszcze bardziej złożony aromat, do którego dochodzą odsłodowe nuty suszonych owoców (wiśni, śliwek, rodzynek), kawowe lub czekoladowe na poziomie maksymalnie średnim. Na drugim planie wyczuwalne estry owocowe na poziomie od niskiego do średniego. Powinny nadawać piwu złożoności i mogą kojarzyć się z: czerwonym jabłkiem, gruszką, brzoskwinią, owocami jagodowymi czy suszonymi owocami. Smak chmielu (pochodzący z dowolnej odmiany) występuje najczęściej w jaśniejszych wersjach, maksymalnie na średnio niskim poziomie. W tle występować mogą maksymalnie średnio niskie utlenienie oraz alkoholowość. Utlenienie, o ile obecne kojarzyć powinno się ze szlachetnym alkoholem, a alkoholowość na myśl powinna przywodzić dobrej jakości miody pitne, likiery i destylaty owocowe (brak fuzli i nut rozpuszczalnikowych). Finisz wytrawny do słodkiego, posmak powinien być co najmniej średnio długi i złożony, słodowo-miodowy.

Goryczka

Od średnio niskiej do średnio wysokiej. W jaśniejszych lub mniej słodkich wersjach przeważnie będzie niższa niż w wersjach ciemniejszych i pełniejszych. Jej pochodzenie powinno być głównie od chmielowe, ale tworzyć odczucie goryczki może także alkohol. Jej główną rolą jest balansowanie słodyczy. Może być długa, ale powinna być gładka, nigdy ostra i zalegająca.

Odczucie w ustach

Pełnia od średnio wysokiej do wysokiej. Wysycenie od nieobecnego do średnio niskiego. Gładka tekstura, choć w mniej wytrawnych wersjach nieco lepka od cukrów resztkowych. Nie powinno jednak sprawiać wrażenia niedofermentowanego. Odczucie zalegającej cukrowej słodyczy będzie wadą. Większość piw w tym stylu będzie wyraźnie rozgrzewająca i nie jest to wadą dopóki alkohol nie jest przeszkadzający, ostry, rozpuszczalnikowy lub dominujący. Brak ściągania.

Komentarz

Złożony i kompleksowy napój alkoholowy będący połączeniem piwa oraz miodu pitnego. Powstały w wyniku fermentacji cukrów pochodzących ze słodu i miodu lub mieszania piwa z miodem pitnym. W przypadku tworzenia trunku metodą mieszania, zarówno piwo jak i miód pitny musi być uzyskany (fermentowany) metodami domowymi.

Surowce i technologia

W przypadku tworzenia trunku metodą fermentacji brzeczki piwnej z miodem, kluczowe jest odpowiednie dobranie elementów zasypu i samego miodu. Surowce należy skomponować, tak by osiągnąć komplementarne aromaty i smaki w gotowym napoju. W szczególności należy zadbać o to, by aromaty i smaki pochodzące od słodów nie zdominowały tych pochodzących od miodu, które przeważnie są mniej intensywne i łagodniejsze. W związku z tym zasyp można oprzeć wyłącznie na słodzie bazowym (dowolnym), ale i wzbogacić zasyp o słody specjalne czy zboża niesłodowane (np. pszenica, żyto, owies, jęczmień).

Miód dowolnej odmiany może zostać dodany do brzeczki podczas gotowania, po schłodzeniu brzeczki lub w trakcie fermentacji. Ten ostatni sposób polecany jest przede wszystkim w przypadku mocniejszych wersji, gdzie miód dodawany w kilku porcjach pozwala na stopniową fermentację bez szoku dla drożdży spowodowanym wysokim ekstraktem początkowym.

Chmiel dowolnej odmiany. Dodawany głównie na goryczkę.

Silne, zdrowe, drożdże piwne lub winne o wysokiej tolerancji na alkohol i produkujące mniejsze ilości estrów owocowych. W przypadku drożdży piwnych zaleca się użycie neutralnych amerykańskich lub brytyjskich.

W przypadku tworzenia trunku metodą mieszania dopuszczalne jest mieszanie piw i miodów pitnych dowolnych gatunków i powstałych z różnorodnych surowców. Proporcje należy dobrać tak by osiągnąć komplementarne aromaty i smaki w gotowym napoju.