BELGIAN BLOND
Opis stylu
Barwa od żółtej do ciemnozłotej. Klarowne. Piana biała, gęsta, obfita i trwała.
AromatAromat jest złożony i tworzony głównie przez: słodowość, estry owocowe oraz fenole. Słodowość oraz owocowość powinny się balansować, ewentualnie dopuszcza się lekka przewagę aromatów słodowych. Słodowość występuje na poziomie od średnio niskiego do średnio wysokiego i przybiera zbożowy, herbatnikowy charakter, z opcjonalną niską, słodką, miodową nutą. Typowe belgijskie estrowe aromaty owocowe na poziomie średnio niskiego do średniego, w szczególności moreli, brzoskwiń, pomarańczy, cytryn, gruszek. Fenole przyprawowe kojarzące się z pieprzem lub wanilią, występują w tle na poziomie od niskiego do średnio niskiego. Aromaty chmielowe są opcjonalne. Jeżeli występują to na maksymalnie średnio niskim poziomie i cechują się kwiatowym, ziołowym lub przyprawowym profilem. W mocniejszych wersjach dopuszczalne są niskie, perfumowe nuty alkoholowe, ale najlepsze egzemplarze będą ich pozbawione.
SmakBalans w kierunku odsłodowej słodyczy, która w dużej mierze kontrowana jest przez chmielową goryczkę. Słodowość zbożowa, herbatnikowa dominuje profil i powinna być wyczuwalna na pierwszym planie na poziomie od średnio niskiego do średniego. Opcjonalny jest niski słodki smak, kojarzący się z miodem. Estry owocowe podobnie jak w aromacie budują złożony smak. Wprowadzają nuty moreli, brzoskwiń, pomarańczy, cytryn, gruszek na poziomie od średnio niskiego do średniego. Smak uzupełniają niskie kwiatowe, ziołowe, przyprawowe smaki chmielowe na niskim poziomie. Fenole przyprawowe kojarzące się głównie z pieprzem lub wanilią są opcjonalne. Jeżeli występują to maksymalnie na niskim poziomie. W mocniejszych wersjach dopuszczalne są niskie, perfumowe nuty alkoholowe, ale najlepsze egzemplarze będą ich pozbawione. Finisz wytrawny lub półwytrawny. Posmak średnio długi, słodowo-owocowy.
GoryczkaChmielowa lub chmielowo-alkoholowa. Od średnio niskiej do średniej. Krótka, lecz nie zalegająca i nie ostra.
Odczucie w ustachPełnia średnia. Wysycenie od średnio wysokiego do wysokiego. Najlepsze egzemplarze będą posiadać gładką, kremową teksturę. Nie powinno jednak sprawiać wrażenia niedofermentowanego. Odczucie zalegającej cukrowej słodyczy będzie wadą. Obecne może być niskie rozgrzewane alkoholowe i nie jest to wadą dopóki alkohol nie jest przeszkadzający, ostry, rozpuszczalnikowy lub dominujący. Brak ściągania.
KomentarzJasne, belgijskie piwo, ze złożonym słodowo-owocowym aromatem i smakiem. Cechuje się podwyższoną zawartością alkoholu, dużą pijalnością i wytrawnym finiszem.
Surowce i technologia\ Skład i pH wody powinny zostać każdorazowo dobrane pod kątem projektowanej receptury. Niemniej jednak sugeruje się trzymanie poniższych widełek:\- Ca (wapń) -- 50-100 ppm
\- Mg (magnez) -- 0-30 ppm
\- Na (sód) -- 0-100 ppm
\- Cl (chlorki) -- 0-100 ppm
\- SO4 (siarczany) -- 0-50 ppm
\- HCO3 (dwuwęglany) -- 0--80 ppm
Podczas modyfikowania wody należy mieć także dwie rzeczy na uwadze:
\- w piwach jasnych warto wykorzystywać wodę o niskiej alkaliczności rezydualnej
\- kluczowy dla podkreślenia słodowości jest stosunek chlorków do siarczanów, co najmniej 1:1 albo 2:1.
Podstawą większości piw belgijskich, jest słód pilzneński. Najlepiej sprawdzą się tutaj słody z belgijskich lub niemieckich słodowni. Często używanym surowcem jest jasny syrop kandyzowany, ale w zasadzie jest to odpowiednik cukru, więc można użyć białego cukru z buraków lub trzciny cukrowej. Część belgijskich browarów zamiast cukru używa także surowców niesłodowanych tj. kukurydza. Aby dodać większej złożoności można użyć niewielkich ilości słodu monachijskiego lub jasnych słodów karmelowych.
Choć w tym stylu chmiel nie odgrywa dużej roli, to należy stosować szlachetne, kontynentalne odmiany chmielu, które dobrze współgrają z resztą profilu piwa. Dodawane głównie na goryczkę.
Drożdże stanowią o charakterze większości belgijskich piw. Choć w belgijskim blondzie, charakter drożdży nie jest tak intensywny jak w triplu czy saison to jest to jednak ich dobór jest istotny. Podczas wyboru drożdży należy kierować się tym by szczep produkował małą ilość fenoli i umiarkowaną ilość estrów owocowych.
Zacieranie infuzyjne, może być jednoetapowe lub sterowane temperaturowo. Najczęściej konwersja skrobi przeprowadzana jest w temperaturze 62-64° C, aby otrzymać wytrawniejsze piwo. Czas gotowania brzeczki standardowy, nie przekraczający 60 minut.